دیاکودژ 
نظارت و حفاظت الکترونیکی
توی دنیا قایق‌های زیادی وجود داره. قایق‌های تفریحی، ماهیگیری، یا حتی اونایی که فقط واسه یه گشت‌و‌گذار ساده‌ان. ولی یه‌جور قایق هست که از همه جداست. باریک، کشیده، و فقط یه چیز می‌خواد: حرکت. سریع، هماهنگ، با تمرکز بالا.
اینجاست که وارد دنیای روئینگ می‌شیم. یه شاخه‌ی خاص و حرفه‌ای از قایقرانی. اینجا دیگه خبری از یه پاروی ساده که فقط توی دستته نیست. پاروها روی خود قایق نصب شدن، با یه طراحی حساب‌شده که به قایق اجازه می‌ده خیلی نرم، دقیق و با ریتمی خاص روی آب سر بخوره. اصلاً انگار یه ساز زنده‌ست، که نوازنده‌هاش پاروزن‌ها هستن
ماجرای ما از جایی شروع شد که اولین فدراسیون رسمی روئینگ ایران توی مجموعه‌ی ورزشی آزادی راه‌اندازی شد. یه فضای خاص و خلوت، پر از انرژی و تمرکز. جایی که حتی سکوتش هم انگار یه جور احترامه. فدراسیون تصمیم داشت از همون اول، همه چیز حرفه‌ای باشه—به‌خصوص نظارت محیطی.
اینجا بود که تیم دیاکودژ وارد شد. وقتی ما برای بازدید اولیه رفتیم، چیزی که قبل از هر چیزی چشممون رو گرفت، خود محیط بود. یه مسیر سبز، سکوت آب، صدای خفیف برخورد پارو با آب… ما می‌خواستیم سیستم نظارتی‌مون با این فضا هماهنگ بشه. نه فقط برای امنیت، بلکه برای حفظ این حس ناب.
هدف از نصب دوربین‌ها، ترکیبی از نظارت و حفاظت بود. اینکه دقیق بدونن توی فضای فدراسیون چه اتفاقی می‌افته، و هم‌زمان مطمئن باشن که از محیط و تجهیزات به‌درستی محافظت می‌شه.
کابل‌کشی رو از مسیر خاصی رد کردیم، از بالای سازه‌ها، جوری که به محیط آسیبی نزنه. حتی پایه‌های دوربین‌ها رو هم متحرک و در ارتفاع گذاشتیم تا هم قابل تنظیم باشن، هم از دسترس خارج.
برای این فدراسیون، دوربین فقط یه وسیله‌ی امنیتی نبود؛ یه بخشی از کل سیستم بود. چیزی که کمک می‌کرد با خیال راحت، تمرکز کنن روی چیزی که مهم‌تره: حرکت، هماهنگی، و نفس کشیدن با آب.
روئینگ فقط یه ورزش نیست. یه جور موسیقیه. یه هارمونی بین آدم، پارو و آب. و ما تو دیاکودژ، با همه‌ی پروژه‌ها همینطوری برخورد می‌کنیم. چه خونه باشه، چه فدراسیون. هرجا که نیازه تصویر با جریان هماهنگ باشه، ما همون‌جاییم.
ما تصویرو با حرکت تنظیم می‌کنیم.
